top of page
Zoeken

De Wervelwind

  • Foto van schrijver: An De Both
    An De Both
  • 14 sep
  • 2 minuten om te lezen

Het hart vol bloemen

Het hoofd vol dromen

Laat het leven komen

Zoals het is, zoals het lacht

Dans op blote voeten in je eigen bloemenpracht


Ken je dat gevoel? Hoe het VOELT in je buik, in je hart en in je ziel? Het is de wervelwind die waait, je levensADEM die je 's avonds zachtjes in slaap zingt. Het is het licht bij het ochtendgloren en de zachtheid van de ondergaande zonnegloed. Het is de glinster in je ogen. De zee die rolt over de aarde in de getijden van eb en vloed.


De wassende maan die zich laat overGLIJDEN

Door wolken

De felblauwe hemel

Overruled door mooie pluizige cumulus

Nog geen vuiltje aan de lucht

Tot als daar komt de sluierachtige cirrus, de grijze altostratus, de langdurige nimbostratus, de regen...

Echter niets van dit in volgelvlucht


De wervelwind is kwetsbaar maar ook krachtig, en als een tornado blaast ze in al haar schoonheid de hemel steeds weer open. De cirrostratus is altijd welkom aan haar zijde, ze is de partner in crime want ze geeft de HALO rond de zon en maan.


Opnieuw, geen vuiltje aan de lucht

Maar zoals de zee en de getijden blijven de wolken verder glijden

En zachtjes, ongeweten en ongewild, veranderd de wervelwind

In een stille zucht

Een schim, een schaduw van zichzelf

Dit kan niet gaan zonder groot verdriet omdat ze voelt dat ze zichzelf verliet

Ze huilt nu stil vanbinnen, verloren in verlies

Verlies vraagt altijd, en met tijd, een beetje rouwen

En rouwen, vergis je niet, is wel wat hard labeur

Maar onverwacht ook niet een eeuwige sleur


Het waait en woelt en draait maar de wind vindt haar wervel niet, in de plaats is daar een stil en zacht verdriet. Komt dat ooit terug wat is ontnomen?

Zoals de schoonheid van de natuur zich geduldig vertaald in de wissel der seizoenen, zo komt ook de wind tot rust. Wanneer haar onrust weer gaat liggen en de tornado transformeert komt de wervel weer tot leven in een andere, krachtigere schoonheid dan weleer. Dankbaar voor wat was en gelukkig met wat is.


Terwijl de wolken blijven drijven

ZO deed zij, de wervelwind

ROUWARBEID

Om zo te groeien naar een nog intenser wervelende

AUTHENTICITEIT


Tekst in metaforen over verlies, rouwen en rouwarbeid.

Ā 
Ā 
Ā 

Opmerkingen


bottom of page